[SON UNHA IDEA SÚA...], Xosé Luis Mosquera Camba

XXXII

Son unha idea súa!

Acabo de entendelo, logo
Se non a busco non son nada,
Acaso burbulliñas no romper da marea
Dalgún mar recurrente e convexo.

Nadjia móveme a min ó seu antollo,
Sen ter que botar man de mecanismos.


Agora estou sumido na catástrofe!


Son Sísisfo adaptado a outra paisaxe,
O esforzo meu é inútil coma unha vía morta
no fondo dun chineiro.

É certo. Nadja existe. Teño o dedo na chaga
Da miña profecía.

L'Énigme de la fatalité...

Son un aire de andazo
Condenado a vagar desconsolado e xélido.

XOSÉ LUIS MOSQUERA CAMBA, Nadja c'est moi, Espiral Maior, A Coruña, 2008, p. 48.